Haftanın son sözü...

İnsan daima başına gelen felaketleri sayar,

Sevinçleri değil.

Eğer saysaydı, 

Dünyanın kendisine yeterince Mutluluk sunmuş olduğunu anlardı....

Dostoyevski

       Her nedense hep felaketler derin izler bırakıyor. Unutmamız zor, hatırlamak o kadar kolay oluyor.Sevinçlerse sabun köpüğü gibi o an çok büyük 

görünüyor gözümüze . Ama en küçük bir şeye değdiğinde patlayıp unutuluyor.

Hayat değirmeni mutluluk ve sevinçleri daha çabuk öğütüyor galiba.Tadını çıkaramadan,değerini anlamadan elimizden kayıp gidiyor. Felaketler ise kalbimizi yaralıyor kanatıyor.İyileşmesi uzun sürüyor. En ufak bir darbede yara tazeleniyor.Bu yüzden onları sayar oluyor insan.

Mutluluk defteri mi tutmaya başlasak ne yapsak.Küçük sevinçleri gözden kaçırmamış oluruz.Dönüp tekrar tekrar okuduğumuzda hissettiğimiz mutluluk

geçirdiğimiz felaketlerin yaralarını daha çabuk iyileştirir belki.

Sevinçlerin çoğaldığı, felaketlerin azaldığı bir yaşam kucaklasın hepimizi.

Sevdiklerinizle birlikte bol sevinçli ve paylaşımlı güzel bir hafta sonu geçirmenizi diliyorum.

Sevgiyle kalın.....