Ne çok zaman geçmiş. Sanki elim tuşların üzerinde gezinmeyi bile unutmuş. Ama gözlerim
okumayı unutmamış. Hatta fazla okumaktan yakın gözlüğü takar olmuş.
Yazmak istediğim öğle çok şey var ki.
Kelimeler birbirini kovalıyor. Yerli yersiz yerde duruyorlar. Nokta ile virgül kavga ediyor.
Yazıyorum ama ekranda bir şey görünmüyor.Parmaklarıma bakıyorum.
Saç Örgüsü gibi olmuş klavyenin üstünde.Asılıyorum. Uzuyorlar.
Nerde benim kelimelerim, cümlelerim. Ne çok zaman geçmiş. Hepsi unutmuş.
Bir Tembellik çökmüş ellerime. Belki de düşüncelerime. Koşturmacaların arasın da
zevklerini unutur olmuşlar. Ama hemen hatırladılar. Çünkü onların hamurunda var.
Güzel şeyler yazmak. Duygular paylaşmak. Onlara unutturmamak lazım.
Hayat herşeye rağmen çok güzel.
Heleki böyle Yeni bir yıl yaklaşıp eski yılı iyisiyle kötüsüyle bitirmeye hazırlanırken.
Bir daha bu kadar ayrı kalmamalı insan . Unutmamalı unutturmamalı.
Ben biraz daha kelimeleri kovalarken, sizde yeni yıl kartpostallarına göz atın isterseniz..
En kısa zaman da görüşme dileğiyle..
.jpg)
